بررسی وضعیت خواب و بیداری نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان (NICU) و ارتباط آن با متغیر‌های دموگرافیک

زمینه و هدف: تکامل صحیح وضعیت‌های نابالغ خواب و بیداری نوزادان نارس نقش مهمی در بلوغ مغز دارد؛ اما اغلب این بعد تکاملی مورد غفلت مراقبان واقع شده و اطلاعات محدودی در زمینه چگونگی آن در نوزادان نارس بستری در بخش NICU وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت خواب و بیداری نوزادان نارس بستری در بخش NICU و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک بود. روش‌ها: در مطالعه ای توصیفی- تحلیلی، 70 نوزاد بستری در بخش NICU، به طور مستمر بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. وضعیت خواب و بیداری نوزادان با استفاده از ابزار رفتاری خواب و بیداری آلس، ثبت گردید. روایی ابزار به روش محتوایی و ترجمه و پایایی آن از طریق ضریب پیرسون بررسی شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آنالیز رگرسیون انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نوزادان در وضعیت خواب، بیش‌ترین میزان خواب سبک 27/3±65/3، کم‌ترین میزان خواب عمیق 05/1±24/0 و در وضعیت بیداری، بیش‌ترین میزان بیداری فعال 09/2±90/1 و کم‌ترین میزان بیداری آرام 68/0±18/0 را داشتند. همچنین نوزادان وضعیت‌های همراه با استرس96/1±75/7 بیش‌تری نسبت به وضعیت‌های بدون استرس 96/1±21/2 داشتند. آنالیز رگرسیون نشان داد که ارتباط معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک نوزادان با وضعیت های خواب و بیداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه نوزادان نارس اغلب در وضعیت‌های نامطلوب خواب و بیداری بودند که این امر احتمالاَ آن‌ها را در خطر اختلالات رشد و تکامل مغز قرار می‌دهد.